Ο Κώστας Νικολαΐδης στο βιβλίο του για τα Ιωάννινα μεταφέρει μια λαϊκή δοξασία για το πως κτίστηκε το τζαμί:
«Το τζαμί το έχτισε στα 1618 ο Ασλάν πασιάς που ήταν διοικητής των Γιαννίνων. Χτίστηκε σε ανάμνηση του θριάμβου της νίκης των Τούρκων και της συντριβής του κινήματος του Διονυσίου Σκυλοσόφου το Σεπτέμβριο του 1611. Κατά την παράδοση, ο Ασλάν πασιάς ο νικητής ανέβηκε στο κάστρο έχοντας μαζί του τον πρωτομάστορα. Του έδειξε τη θέση που θέλει να χτίσει το τζαμί. Ο πρωτομάστορας όταν είδε το χάος του γκρεμού κάτω, αποκρίθηκε στον πασιά:
– Πασιά μου, δύσκολα να θεμελιώσεις τόσο μεγάλο κτίριο εδώ επάνω.
Τότε ο Ασλάν πασιάς, έσυρε τον πρωτομάστορα ως την άκρη των βράχων προς τη λίμνη. Τον κρατάει επάνω στην άκρη του γκρεμού με το ένα χέρι και με το άλλο τραβάει από τη βαθιά τσέπη του καφτανιού, χούφτες φλωριά και τα ρίχνει μέσα στο χάος της λίμνης, φωνάζοντας:
– Με τούτα, γίνεται μάστορα, γίνεται;
Ο πρωτομάστορας του αποκρίνεται τρομαγμένος:
– Πασιά μου, έτσι που σκορπίζεις εσύ τα φλωριά, και στον αέρα θεμελιώνεται…».
«Το τζαμί το έχτισε στα 1618 ο Ασλάν πασιάς που ήταν διοικητής των Γιαννίνων. Χτίστηκε σε ανάμνηση του θριάμβου της νίκης των Τούρκων και της συντριβής του κινήματος του Διονυσίου Σκυλοσόφου το Σεπτέμβριο του 1611. Κατά την παράδοση, ο Ασλάν πασιάς ο νικητής ανέβηκε στο κάστρο έχοντας μαζί του τον πρωτομάστορα. Του έδειξε τη θέση που θέλει να χτίσει το τζαμί. Ο πρωτομάστορας όταν είδε το χάος του γκρεμού κάτω, αποκρίθηκε στον πασιά:
– Πασιά μου, δύσκολα να θεμελιώσεις τόσο μεγάλο κτίριο εδώ επάνω.
Τότε ο Ασλάν πασιάς, έσυρε τον πρωτομάστορα ως την άκρη των βράχων προς τη λίμνη. Τον κρατάει επάνω στην άκρη του γκρεμού με το ένα χέρι και με το άλλο τραβάει από τη βαθιά τσέπη του καφτανιού, χούφτες φλωριά και τα ρίχνει μέσα στο χάος της λίμνης, φωνάζοντας:
– Με τούτα, γίνεται μάστορα, γίνεται;
Ο πρωτομάστορας του αποκρίνεται τρομαγμένος:
– Πασιά μου, έτσι που σκορπίζεις εσύ τα φλωριά, και στον αέρα θεμελιώνεται…».
Ο Ασλάν Πασάς ήταν ηγεμόνας των Ιωαννίνων την περίοδο 1600-1612.
Πρόκειται για ένα συγκρότημα που φιλοξένησε θρησκευτικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες. Λίγο μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής ο Ασλάν Πασάς πέθανε και ενταφιάστηκε στο χώρο του τζαμιού. Οι διάδοχοί του ήταν αυτοί που έδωσαν στο συγκρότημα ζωή και αξιοσημείωτη δραστηριότητα.
Σήμερα σώζεται ο ομώνυμος Τουρμπές (Μαυσωλείο), ο Μεντρεσές (ιεροδιδασκαλείο) και τα Μαγειρεία (εστία).
Το σημείο προσφέρει και υπέροχη θέα στη Λίμνη Παμβώτιδα