Στο σχολείο είχαμε μάθει πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν παπαγάλοι. Και όμως αυτοί είναι εδώ. Τα τελευταία χρόνια τους τους βλέπουμε συνεχώς γύρω μας, μέσα στην πόλη, αλλά και λίγο πιο έξω από αυτήν. Για την ακρίβεια δεν τους βλέπουμε αμέσως. Πρώτα τους ακούμε. Ακούμε αυτό το παράξενο και ασυνήθιστο για τ' αυτιά μας κρώξιμο και σηκώνοντας το κεφάλι βλέπουμε αυτά τα πράσινα, εξωτικά για μας τους Έλληνες πουλιά. Τους παπαγάλους.
Πετάνε από πάνω μας φωνάζοντας, συνήθως σε πάρκα, αλλά και σε λεωφόρους δίπλα σε πάρκα, σε κήπους και αυλές.
Χωρίς να το επιδιώκω, απλά ήρθαν μπροστά μου, φωτογράφισα μερικούς από αυτούς στο Ναό του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας. Και μάλιστα τους φωτογράφισα τόσο πάνω στον Ναό όσο και στον αέρα με πλήρη εξέλιξη φτερών.
Με δεδομένο πως δεν πρόκειται για μεταναστευτικό είδος και πως η πατρίδα του είναι οι τροπικές περιοχές της Νότιας Ασίας και της Αφρικής, γεννάται το ερώτημα πως βρέθηκαν όμως οι παπαγάλοι στην Ελλάδα;
Αυτό που αναπαράγεται περισσότερο τείνοντας να καταστεί "αλήθεια" είναι πως απελευθερώθηκαν δεκάδες από αυτούς όταν κάποιος έμπορος στα τέλη του '80 ή στις αρχές του '90 δεν κατάφερε να εκτελωνίσει την εισαγωγή τους. Τότε αυτός ή το τελωνείο άφησαν ελεύθερους αρκετούς από αυτούς.
Κυκλοφορεί και η παραλλαγή πως, ενώ περίμεναν τον εκτελωνισμό τους έσπασαν τα κιβώτια μεταφοράς τους. Σύμφωνα με το μύθο το περιστατικό αυτό έγινε στο τέως αεροδρόμιο του Ελληνικού, στις αρχές τις δεκαετίας του '90. Έτσι εξηγεί ο μύθος πως οι πρώτοι που εμφανίστηκαν ήταν στη Γλυφάδα.
Λέω μύθος γιατί όσο κι αν έψαξα, οι περισσότερες σελίδες αναφέρουν το περιστατικό χωρίς όμως να υπάρχει κάπου κάτι να το επιβεβαιώνει. Επίσης το περιστατικό του αεροδρομίου του Ελληνικού δεν εξηγεί την εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη, στα Γιάννενα, στην Πάρο...
Μια άλλη εξήγηση που κυκλοφορεί είναι πως όταν πρωτοεμφανίστηκε στη χώρα μας ως ελεύθερο είδος (ήταν οι εποχές της ευδαιμονίας) κυκλοφορούσε πολύ στο εμπόριο και αρκετοί το αγόραζαν ως pet. Μετά από λίγο καιρό διαπίστωναν πως η συμβίωση μαζί του ήταν δύσκολη λόγω του δυνατού κρωξίματος και το άφηναν ελεύθερο. Να σας πω εδώ, πως το πουλί δεν φωνάζει επειδή είναι επιθετικό, αλλά επειδή έτσι επικοινωνεί. Είναι κοινωνικό είδος. Η απομόνωση στο κλουβί τους φέρνει στρες και έτσι "φωνάζει" περισσότερο.
Η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζουμε ακριβώς πως βρέθηκαν τόσοι πολλοί παπαγάλοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι στη χώρα μας. Συμπεραίνουμε πως επειδή δεν είναι μεταναστευτικό και δεν έχει τη δυνατότητα να διασχίσει αποστάσεις, στη χώρα μας βρέθηκε έπειτα από εσκεμμένες ή μη απελευθερώσεις από μας.
Άλλη μια αλήθεια είναι πως τα τριάντα αυτά χρόνια που βρίσκεται στη χώρα μας, κατάφερε να επιβιώσει και να αναπαραχθεί με μεγάλη επιτυχία, σε κλιματικές συνθήκες αρκετά διαφορετικές από αυτές που ζει.
Η πιο εμπεριστατωμένη μελέτη τους στη χώρα μας, έχει γίνει από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία το 2007 και μπορείτε να τη δείτε εδώ.
Το είδος της παρακάτω φωτογραφίας είναι ο Δαχτυλιδολαίμης ψιττακίσκος (psittacula krameri) ή στα ελληνικά ο Ringneck Parrot.
Σ' αυτή τη δεύτερη φωτογραφία το είδος είναι ο Μυοψιττακός (Myiopsitta monachus).
Τρέφονται με καρπούς που βρίσκουν άφθονους στη χώρα μας, αλλά και με ανθρωπογενή προϊόντα. Εχθροί τους είναι μόνο οι γάτες και τα γεράκια που κυνηγούν στην πόλη (για τα οποία βέβαια η πιο εύκολη λεία είναι τα περιστέρια).
Μένει να δούμε (θέλει ακόμα αρκετά χρόνια) αν θα λειτουργήσουν σε βάρος ντόπιων ειδών. Προσωπικά πιστεύω πως όχι, αλλά θα δούμε...
Τέλος βρήκα κι αυτή τη σελίδα στο facebook: https://www.facebook.com/Psittacula.Krameri/ που έχει ενδιαφέρον.