Είναι γνωστό και ως βρωμοκαρυδιά, βρωμόδεντρο, βρωμούσα.
Στην Ελλάδα ήρθε το 1840, μαζί με άλλα 499 «εξωτικά» φυτά (500 συνολικά) που είχε παραγγείλει η Βασίλισσα Αμαλία προκειμένου να φυτευτούν στον «Βασιλικό Κήπο».
Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα κυρίως μέσω των αμέτρητων σπόρων που κάνει και οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να «πετάξουν» αρκετά μακριά, αλλά και από τις κυριολεκτικά ασταμάτητες παραφυάδες. Οι σπόροι του έχουν την ικανότητα να βλαστήσουν σε απίστευτα σημεία, χωρίς φως, μόνο με την υγρασία του αέρα, πάνω σε μπάζα, παντού.
Μεγαλώνει απίστευτα γρήγορα.
Στην Κίνα χρησιμοποιείται από την παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική.
ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
- Έντονη άσχημη μυρωδιά
- Είναι τοξικό στην επαφή με το δέρμα όπου δημιουργεί εξανθήματα
- Πετάει συνεχώς και ασταμάτητα παραφυάδες
- Το πολύ δυνατό ριζικό του σύστημα καταστρέφει την ενδημική βλάστηση και δημιουργεί εντονότατα προβλήματα όταν είναι κοντά σε δίκτυα, μάντρες, σπίτια.
- Στους ιστούς του έχουν βρεθεί υψηλές συγκεντρώσεις υδραργύρου
- Είναι ιδανικό για την αποκατάσταση χώρων που άλλο φυτό δύσκολα θα ευδοκιμήσει (πχ νταμάρια, αλλά αν το φυτέψουμε στην Πεντέλη σύντομα στο βουνό δεν θα υπάρχει άλλο φυτό)
- Απορροφά το περισσότερο από κάθε άλλο δέντρο, διοξείδιο του άνθρακα.
Είναι χωροκατακτητικό είδος και υπάρχει σχετική Ευρωπαϊκή οδηγία για τον περιορισμό του.
Αν και αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι ευχάριστο να κόβεται ένα υγιές δέντρο, προσωπικά τάσσομαι υπέρ του περιορισμού του. Όπως λένε οι δασολόγοι το καλύτερο είναι να μην του αφήνουμε κενό χώρο ώστε να εξαπλωθεί.
Όπου κενό να γεμίζει με κάτι ενδημικό.
