Βρίσκεται τόσο κοντά στην κεντρική πλατεία της Παιανίας που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως (σύμφωνα με τον Γεώργιο Δ. Χατζησωτηρίου, στο βιβλίο του "Ιστορία Της Παιανίας και Των Ανατολικά Του Υμηττού Περιοχών - 1973) το εκκλησάκι βρισκόταν εκτός των ορίων του χωριού. 
Ο Ναός είναι δισυπόστατος. Εκτός από την Αγία Παρασκευή είναι αφιερωμένος και στους Ταξιάρχες. Σε αρκετές σελίδες αναγράφεται πως είναι αφιερωμένος στον Άγιο Χαράλαμπο. Είναι λάθος. Αγία Παρασκευή και Ταξιάρχες. 
Σύμφωνα με τον Χατζησωτηρίου και πάλι, είναι χτισμένο μεταξύ 1730 και 1760, προσφάτως αναπαλαιωθέν όπως ξεκάθαρα φαίνεται. Μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα έξω από τον περίβολο του ναού και περιμετρικά αυτού υπήρχαν αλώνια. Στον περίβολο του Ναού που ήταν οριοθετημένος με πέτρινη μάντρα έως το 1960, υπήρχε κοιμητήριο (μέχρι το 1885).
Το εκκλησάκι στο εσωτερικό του θα πρέπει να ήταν κατάγραφο. Είναι εντυπωσιακό το πόσες τοιχογραφίες σώζονται ακόμα, αγνώστου Αγιογράφου. Σημαντικότερη αυτή στον Νάρθηκα των Αγίων Σαράντα Μαρτύρων, σύμφωνα με τους ειδικούς. 
Σύμφωνα με τον Χατζησωτηρίου η εικονογράφηση του τέμπλου έγινε απόν τον Φ. Κόντογλου στη διάρκεια της κατοχής. 
Είναι χτισμένο πάνω σε ερείπια παλαιοχριστιανικής Βασιλικής από την οποία δεν σώζεται τίποτα.
Εκκλησάκι Αγίας Παρασκευής και Ταξιαρχών. Παιανία - 18ος αιώνας.