Στα Μέγαρα, δίπλα στον Υδροβιότοπο του Βουρκαρίου, ανατολικά της Πάχης, απέναντι από τη Ρεβυθούσα, πάνω στο δρόμο, υπάρχει ένα τείχος. Είναι το τείχος της χερσονήσου της Αγίας Τριάδας που σώζεται σχεδόν ολόκληρο και που για να πάει κανείς στο εσωτερικό της χερσονήσου περνάει μέσα από αυτό. 
Υπάρχουν δύο εκδοχές για το χτίσιμό του. Η επικρατέστερη λέει πως το 1818, λίγο πριν την επανάσταση δηλαδή, οι Μεγαρίτες πείθουν τον μουτεσαρίφη της περιοχής (κυβερνήτης μιας διοικητικής μονάδας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ονομαζόταν σαντζάκι), πως πρέπει να φτιάξουν μια ψιλή μάντρα στο στενότερο σημείο της χερσονήσου που θα χωρίζει τη γη που ανήκε στη μονή Αγίας Τριάδας από τα Μεγαρίτικα, «για να μη μαλώνουν με τους καλόγερους για τα καματερά» (βόδια για όργωμα). Βέβαια ο πραγματικός λόγος ήταν η προστασία της χερσονήσου και των περιουσιών τους από τις Τούρκικες επιδρομές που γίνονταν συχνά πυκνά εκείνη της εποχή μέσω του κάμπου των Μεγάρων. Η αρχική μάντρα, το 1823, γίνεται τείχος με πολεμίστρες και όλα τα καλούδια ενός τείχους.
Η δεύτερη εκδοχή λέει πως το 1823 φτιάχτηκε όλο και πως μάλιστα οι κάτοικοι της περιοχής τσακώθηκαν (τι περίεργο για Έλληνες...) για το που θα φτιαχτεί.
Το τείχος έχει μήκος 533 μέτρα σε ευθεία γραμμή ή 608 μέτρα αν συνυπολογίσουμε το άνοιγμα των καμπύλων του. Το εξωτερικό ύψος κυμαίνεται από 3,90 μέτρα έως 4,10 μέτρα, ενώ το εσωτερικό ύψος μέχρι τις επάλξεις είναι περίπου 1,95 μέτρα. Αποτελείται από έξι κυκλικά τμήματα τοποθετημένα σε τέτοιες αποστάσεις μεταξύ τους, έτσι ώστε τα ενδιάμεσα «ευθεία» τμήματα να περιλαμβάνουν ζώνες διασταυρούμενων πυρών, βάσει των δυνατοτήτων των όπλων της εποχής εκείνης. Συνολικά υπάρχουν ακόμη και σήμερα 336 οπές για καριοφίλια, με εσωτερικό άνοιγμα περίπου 20 εκ. και εξωτερικό άνοιγμα περίπου 6 εκ. 
Η κεντρική πόρτα του τείχους, που τώρα πλέον βρίσκεται στην κεντρική είσοδο της Μονής Φανερωμένης (Σαλαμίνα), ήταν ξύλινη με μεγάλο πάχος και θωρακισμένη με λαμαρίνα. Ακόμη και σήμερα φαίνονται οι τρύπες από τις σφαίρες των μαχών εκείνων. Διασώζεται επίσης μια οπή στον πύργο, πάνω από την πόρτα όπου έχυναν βραστό υγρό για την καλύτερη προστασία της. Οι Μεγαρίτες έβγαιναν έξω από το τοίχος κατά την διάρκεια της ημέρας, τοποθετούσαν καραούλια, σκοπιές δηλαδή και καλλιεργούσαν τα χωράφια τους. Το βράδυ κλείνονταν πάλι μέσα.
Τείχος Αγίας Τριάδας Μεγάρων